Op weg naar het werk rij ik voorbij restaurants en hotels in de Gentse binnenstad. Eergisteren zag ik voor een van de chiquere restaurants een kok op straat staan. De man was niet ontslagen, maar bracht zijn pauze door onder het genot van een sigaretje. Onmiddellijk ging het beeld door mijn hoofd van een kok die, al neuspeuterend, zijn broek dichtknoopt na de kleine boodschap vooraleer hij zich over mijn gesauteerde kalfszwezeriken op een bedje van courgettenpasta buigt.

Mijn perceptie van dat chique restaurant is plots drastisch veranderd. (Toegegeven, ik heb een levendige fantasie.) Mijn nieuwsgierigheid om hun keuken uit te proberen is van de baan. In mijn beleving werd een van hun koks een mens van vlees en bloed (en toiletbezoeken). Dat allemaal omdat hij voor de deur stond te roken.

Perceptie is alles

Beeld je eens in: je biedt IT-support en je medewerkers gebruiken aftandse laptops. Daar durven ze tijdens interventies bij klanten al eens op vloeken. Of ze merken spontaan op tegen een klant dat ‘jullie tenminste wel deftige bakken hebben’. Of je bouwt websites, maar je eigen bedrijf komt niet hoog tevoorschijn in Google. Het zal een verkoper moeite kosten om potentiële klanten te overtuigen dat je echt wel een relevante speler op de markt bent. Spontane leads binnenkrijgen is in zo’n geval zelfs uitgesloten. En wat met een bedrijf dat in staat is om bedrijfsprocessen te stroomlijnen en te vereenvoudigen, met beloftes van een hoger rendement, maar dat een veel te complex geschreven magazine de deur laat uitgaan, met hier en daar schrijffouten? Vertrouw je hen een aanzienlijk budget toe om met cruciale bedrijfsaspecten aan de slag te gaan?

Perceptie is alles, nietwaar?