We zijn veel mediawijzer geworden. We weten intussen wel hoe marketing werkt en waarom reclame steeds persoonlijker wordt. We geloven steeds minder in merken, partijen en verenigingen. We zoeken gezichten, “de mens achter het bedrijf”. Van merken die we dagelijks gebruiken, kennen we soms de CEO met naam en bijnaam.

Vaak is dit een bewuste zet om de sympathie van potentiële klanten te winnen. Het lijkt vaak de motivatie van zo’n CEO om zich op Twitter te wagen. Maar is dat wel zo’n goed idee? Met andere woorden: moet de baas op Twitter?

Ja, de baas moet op Twitter om zieltjes te winnen

Door zich op sociale media kenbaar te maken, creëert de CEO niet alleen een aanspreekpunt, hij kan zich ook opwerpen als specialist binnen zijn vakgebied. Als hij het juist aanpakt, vergroot hij zijn publiek en dus ook de poel potentiële klanten.

Een voorbeeld van hoe Twitter de publieke opinie positief kan beïnvloeden: Marc Coucke sloot een miljoenendeal en werd collectief met argwaan bekeken, alsof hij met satan zelf had onderhandeld. Het merk Omega Pharma kreeg een vieze nasmaak. Maar CEO Coucke verstopte zich niet; hij nam deel aan de debatten, maakte zichzelf belachelijk als verklede vragensteller in De Slimste Mens en bleef actief tweeten. Toen hij zich weken later in het gezicht schoot met losse flodders en een dag het mikpunt van Twitter werd, sloot hij af met een zelfrelativerende tweet. Coucke tweette zich van geslepen zakenman naar sympathieke kluns.

Ja, de baas moet op Twitter, maar met voldoende voorkennis

Steeds vaker hoor je roepen dat sociale media passé zijn. Dat ze de verwachtingen niet hebben ingelost. Ze blijken niet het wondermiddel waar veel bedrijven op hoopten. De waarheid is dat de impact van je sociale media-activiteiten niet eenduidig meetbaar zijn. Als de CEO dus instant succes en meteen meer omzet verwacht door een paar keer per week iets te tweeten, stel de verwachtingen dan gauw bij. Twitter is geen toeter; je gebruikt het niet om je boodschap kwijt te raken, maar om interactie tot stand te brengen. Niet alleen jouw mening, maar ook die van de anderen zijn van tel. Voor sommige CEO’s wordt dat even wennen.

Een basiscursus en een goede begeleiding zijn noodzakelijk bij de aanvang. Laat de baas vooral niet op Twitter voor hij het verschil kent tussen een DM en een openbare oproep…

Nee, de baas moet helemaal niets als hij daar geen zin in heeft

Oer-Vlaamser kan de redenering niet worden, maar ook het buikgevoel speelt een belangrijke rol in sociale media. De baas moet er ‘goesting’ in hebben. Een CEO die alleen voorgekauwde marketingboodschappen op zijn timeline gooit, zal niet veel volgers hebben. Je moet je een beetje durven blootgeven als CEO, ook al eens wat emoties tonen. En persoonlijke aanvallen laat je best achterwege. Hou het positief.

Sociale media vragen tijd en aandacht en CEO’s staan er niet om bekend veel tijd te hebben voor zaken waardoor ze niet gepassioneerd zijn. Sociale media vereisen bovendien enige creativiteit, zeker als je wil opvallen. Die kun je – helaas – niet opdringen. Verplicht je baas dus vooral niet om op Twitter te gaan, maar ga na of er geen werknemer te vinden is die zich wel kan opwerpen als ambassadeur van het bedrijf. Niet schrikken als de buitenwereld na verloop van tijd denkt dat die persoon de CEO is, natuurlijk…