Een tijdje geleden regelden we voor een nieuwe klant een interview met Trends. De klant stuurde ons een afspraakvoorstel via Outlook en reserveerde zomaar eventjes twee-en-een-half uur in zijn agenda. “Zou dat voldoende zijn?”, vroeg hij?
Dódelijk voldoende, antwoordden wij. Om verschillende redenen. Zoals bijvoorbeeld: probeer het eens tweeënhalf uur interessant te houden. Daar heb je vier co-scenaristen voor nodig, die er als voorbereiding minstens een week op werken, of zoiets. Vergelijk het met de beste cursus die je ooit kreeg. Om twee uur lang een schitterende cursus te geven, werkt een docent er minstens een week aan. Zoveel tijd hoef je echt niet in de voorbereiding van een persinterview te stoppen.
En stél dat je er toch in zou slagen om een journalist een paar uur echt te onderhouden; dat je ruim twee uur boeiend aan het woord blijft. Stel dat de journalist dat ook allemaal noteert en er dan een uitgebreid artikel aan wijdt. Zelfs als je traag spreekt, produceer je nog ruim honderd woorden per minuut. Na twee uur interview wordt dat dus een artikel van minstens 24 pagina’s. Zoveel plaats reserveert men niet en er is bovendien geen lezer die eraan wil beginnen.
Drie minuten
Hoe lang moet het dan wel duren? De kern van wat je wil vertellen, krijg je op minder dan drie minuten gezegd. (Eigenlijk moet ik het sterker stellen: als je het op drie minuten niet kernachtig gezegd krijgt, heb je niets te vertellen.) De rest is voorbeelden geven, relevante achtergrondinformatie, vragen beantwoorden, tegenargumenten zachtjes opzij duwen en vooral de hoofdzaak een paar keer herhalen.
Voeg daar een kennismaking bij, samen een kopje koffie halen en een korte inleiding als verkenningsronde. Op het eind nog wat small talk over het voetbal, vakantieplannen, de files op de E17 en de nieuwste soap op televisie. Om tot slot nog eens de kernboodschap mee te geven. Heeft u mee getimed? Ik kom uit op een veertigtal minuten, hooguit.